သံေ၀ဂလကၤာ
မွတ္ကာစြဲယူ၊
မ်ားဗုိလ္လူတို႔၊ နိဗၺဴမရ၊ ဆင္းရဲၾကလိမ့္။
ေလာကသုံးခြင္၊
ဘုံအျပင္၀ယ္၊ ျဖစ္လွ်င္ပ်က္ၿမဲ၊ မွန္မလြဲတည္း။
သုံးစြဲဖုိ႔ရာ၊
ျမတ္ဥစၥာလည္း၊ ကံၾကမၼာေပး၊ ရျပန္ေသးက၊ ပ်က္ေရးတဖန္၊ ေတြ႕ၾကဳံျပန္၏။
ခ်စ္လွ်ံေ၀ေ၀၊
ခ်စ္သူေတြႏွင့္၊ ခ်စ္ေလသမွ်၊ ေပါင္းဆုံၾကလည္း၊ ကြဲရမည္မွာ၊ မလြဲသာတည္း။
ရွည္စြာအသက္၊
တည္ရွိလ်က္လည္း၊ ပုခက္ႏွင့္ေပ၊ ေ၀းေလေလ၍၊ နီးေစပ်ဥ္ေခါင္း၊ အမွန္ေအာင္းလိမ့္၊ အေၾကာင္းမေလ်ာ္၊
သုံးရက္ေက်ာ္က၊ ပုပ္ေစာ္ညွီနံ၊ ရန္ေတြ႕ျပန္သို႔၊ အမွန္ခ်စ္သူ၊ မကပ္မူဘဲ၊ လ်က္လ်ဴရႈသုံး၊
တကယ္မုန္း၏။
ေနာက္ဆုံးေရာက္ခါ၊
ၿမဳိ႕ျပည္ရြာႏွင့္၊ ေဆြဉာအမ်ား၊ စြန္႔ပယ္ထား၍၊ သြားရအၿပီး၊ လူမနီးသည့္၊ ေတာၾကီးၿမဳိင္ယံ၊
ေျမသုသာန္၌၊ ေရာက္ျပန္မရွိ၊ ႁမႈပ္ႏွံဘိျခင္း၊ ေျခာက္ေပတြင္း၀ယ္၊ စင္းစင္းအိပ္ရာ၊ မလွည့္သာဘဲ၊
ေနရနည္းကို၊ စြဲၿမဲမွတ္ကာ၊ ဆင္ျခင္ပါေလာ့။
သခၤါရၿမံ၊ ေလာကီဘုံ၌၊ ခုိလႈံ၀င္စံ၊
ပုထုဇန္တုိ႔၊ ေလာကဓံလြတ္ေၾကာင္း၊
No comments:
Post a Comment
very good